بگذار اغیار هرگز درنیابند که سیاست ما چگونه عین دیانت ماست...وقتی که با ذکر وارد حسینیه می‌شوی – که اسمش گویای همه چیز است- و هنگامی که با اشتیاق منتظر می‌مانی تا ببینی‌اش...انگار آمده‌ای حرم، برای زیارت! هر از گاهی یکی از میان جمعیت بر خاتم انبیاء درود می فرستد و دیگری برای سلامتی و طول عمر رهبر دعا می‌کند و جمعیت هم با اشتیاق صلوات می‌فرستد....و وقتی با آمدنش ناخودآگاه قطرات اشک سرازیر می‌شود... رهبر از برکات معنوی ماه ذی القعده شروع می‌کند و با تاکید بر شیطان بزرگ بودنِ آمریکا و ایستادگی مقابل نفوذ آنها و نابودی قریب الوقوع صهیونیستها و هشدار به فتنه گران داخلی- تا دیگر هوس نکنند رای ملت را که حق الناس است زیر پای هوسهاشان لگدمال کنند - ادامه می‌دهند... و ملت هم با رهبرشان همراهی می‌کنند و شعار می‌دهند به امید آنکه بتوانند برای عملی شدن شعارهایشان کاری کنند... و با ختم کلام رهبر، با فریاد آمادگی و ایستادگی بدرقه اش میکنند تا کسی خیال نکند رهبرشان تنهاست.... اینجا که می‌آیی معنای سیاست در عین دیانت را می‌فهمی...بگذار اغیار هرگز درنیابند.